နိုင်ငံရေးဆိုတာဘာလဲ

နိုင်ငံရေးဆိုတာဘာလဲ

နိုင်ငံရေးဆိုတာကိုယ်ဖြစ်စေချင်တာပုံဖေါ်ရတာဘဲ။

နိုင်ငံရေးဖြစ်စဥ်တခုလည်ပတ်ဘို့ကအသုံးချခံစတေးခံရှိရမယ်

အသုံးချသူစေခိုင်းသူရှိရမယ်

အဲ့ဒီအပေါ်ကမှစီစဥ်ညွန်ကြားသူရှိမယ်။

ဒီအလွှာ၃လွာတထပ်ခြင်းရှိနေတယ်။

နိုင်ငံရေးဖြစ်စဥ်လုပ်ဘို့ကကနဦးဖြစ်ရပ်တခုတော့ပုံဖေါ်ရတာပေါ့

အောက်ဆုံးအလွှာအသုံးချခံများ

အသုံးချခံစတေးခံတွေမရှိဘဲလဲ...နိုင်ငံရေးဖြစ်စဥ်တွေပုံဖေါ်လို့မရဘူး။အသုံးချခံစတေးခံတွေကတော့နိုင်ငံရေးနားမလည်သူစိတ်ဓါတ်တက်ကြွလွယ်သူမဟုတ်မခံစိတ်ရှိသူ

လူငယ်လူရွယ်တွေများတယ်။

အခုဖြစ်စဥ်မှာပညာတတ်လူတန်းစားအလွှာဆရာဝန်ဆရာမစာရေးစာချီတွေပါအသုံးချခံစတေးခံမှန်းမသိအသုံးချခံလိုက်ရတယ်။

အထူးသဖြင့်တော့ပညာအားနည်းစဥ်းစားချင့်ခြိန်နိုင်မှုအားနည်းသူတွေဟာစတေးခံတွေဘဲ။

ဒုတိယကအသုံးချသူတွေ

နိုင်ငံရေးဖြစ်စဥ်တခုမှာအသုံးချသူအလွှာကသတ်သတ်ရှိတယ်။Cellyတွေ

အနုပညာရှင်တွေစစ်သွေးကြွ

သူတွေနံမည်ကြီးသူတွေ။

သူတို့ကဘာလုပ်ရလဲဆိုတော့

အောက်ခြေအလွှာအသုံးချခံစတေးခံတွေကိုလိုသလိုပုံဖေါ်လှု့ဆော်ပေးရတယ်ငွေကြေးကိစ္စတွေမှာနံမည်ခံပေးရတယ်။စကားတွေရှေ့ထွက်ပြီးများများပြောပေးရတယ်။မှန်တာတွေမှားတာတွေထက်ပြောနေဘို့လိုတယ်လှုပ်နေဘို့လိုတယ်။ဒီအလွှာကလူတွေသိသာတဲ့အကျိုးအမြတ်ရကြတယ်။အပေါ်ဆုးအလွှာကသူဒီဖြစ်စဥ်ကြီးတခုလုံးကိုလိုသလိုပုံဖေါ်သူလက်မဲကြီးလို့ခေါ်ရမယ်ထင်တယ်။

စီစဥ်သူလက်မဲ​ြကီးတွေကတော့ရှေ့ကိုလုံးဝထွက်မလာပါဘူး။ဘာမှလဲပြောမနေသလိုလူသိရှင်ကြားဘာမှမလုပ်ဘူး။

သူတို့ကplanကြီးတခုလုံးရေးဆွဲမယ်။ငွေရှာပေးမယ်။ဘယ်အချိန်မှာဘယ်သူ့ကိုဘာလုပ်ခိုင်းမယ်ဘယ်လိုပြောခိုင်းမယ်ဘယ်မှာထားမယ်စသဖြင့်ပေါ့။Tempoအတက်အကျကိုလည်းသူတို့ဘဲရွေးချယ်ကစားတယ်။

လက်မဲကြီးအလွှာကတော့ဒုတိယအလွှာလူတွေကိုလုံးဝလက်လွတ်မခံဘူး။အောက်ဆုံးအလွှာကလူတွေကတော့ဘယ်လောက်ဆုံးရှုံးဆုံးရှုံး

အဆုံးရှုံးခံစတေးလိုက်ကြတာဘဲ။

ဒီလိုစတေးမှဇါတ်ရှိန်ကပိုတက်မှာလေ။

ဘယ်လိုန်ုင်ငံရေးဖြစ်စဥ်ဖြစ်ဖြစ်ဒီ

ေဘာင်ထဲကမထွက်ဘူး။ကိုယ့်ဘက်ကအားသာလာရင်တောင်အပေါ်ဆုံးအလွှာကဘယ်တော့မှထွက်မလာဘူး။

ဒီလိုဖြစ်စဥ်တွေစသန္ဓေတည်တာကလည်းအပေါ်ဆုံးအလွှာကဘဲ။

အခုမြန်မာ့နိုင်ငံရေးဖြစ်စဥ်မှာပြောရရင်တော့ဇော်ဝေစိုးတို့ဘာတို့NUGတသိုက်တောင်ဒုတိယအလွှာထဲမှာ။

ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ဘာနိုင်ငံရေးမှစောက်ဖြစ်ရှိရှိမလုပ်တတ်ဘူးလေခိုင်းတဲ့အတိုင်းလုပ်နိုင်ဘို့ဘဲလိုတာကိုး။

အဲ့တော့အခုအပေါ်ဆုံးအလွှာလက်မဲ​ြကီးကဘယ်သူဖြစ်မလဲကိုယ့်ဟာကိုယ်စဥ်းစားကြည့်ကြပေါ့။တော်လှန်ရေးဆိုပြီး

ကိုယ်ပါဝင်နေရတဲ့အနေအထားဟာဘယ်အလွှာမှာရှိနေသလဲကိုယ့်ဟာကိုယ်စဥ်းစား။

ဒီsologamတခုထက်မပိုတဲ့တော်လှန်ရေးကြီးထဲမှာကိုယ်ဘယ်အချိန်ဘယ်လိုအဆုံးသတိရမှာလဲ

တွက်ဆကြည့်ကြပေါ့။

ပြောရမယ်ဆိုရင်တော့တော်လှန်ရေးဆိုတာကြိုစီမံအကွက်ချထားတဲ့မျက်လှဲ့ပြကွက်တခုထက်မပိုဘူး။မျက်လှဲ့ဆိုတာကလည်းလူတွေစိတ်ဝင်စားအောင်လိမ်မှန်းမသိအောင်အရောင်တွေအဆန်းတကျယ်တွေလှုပ်ရှားမှုတွေနဲ့စိတ်တွေကိုနိုးဆွထားတာ။

တော်လှန်ရေးဆိုတာကလည်းလူတွေစိတ်ဝင်စားမဲ့လူတွေကတဆင့်စကားလုံးတွေနဲ့စိတ်တွေကိုနိုးဆွတာ။

ဒါကြောင့်တော်လှန်ရေးဆိုတာ

sologamတွေထက်ဘာမှမပိုဘူး။

အချိန်တန်တော့လဲအမြင့်ကိုမြောက်လိုက်တဲ့ကျောက်ခဲတလုံးလိုအမြင့်ဆုံးရောက်ပြီးရင်အောက်ပြန်ကျမှာမလွှဲမသွေပါ။

လက်မဲ​ြကီးတွေကသိတယ်tempoကျနေပြီဆိုရင်စတေးစရာစတေးပြီးဇါတ်ရှိန်ပြန်မြင့်တယ်။လိုအပ်လို့အဆုံးသတ်ရတော့မယ်ဆိုရင်ဒုတိယအလွှာတွေကိုထပ်စတေးလိုက်မယ်။

ဒါပါဘဲ။

ခက်တာကမြန်မာနိုင်ငံရေးသမိုင်းကြောင်းမှာဘယ်နိုင်ငံရေးဖြစ်စဥ်မှမအောင်မြင်ခဲ့ကြဘူးအချိန်တန်ရင်ကျရှုံးပျောက်ကွယ်မေ့ပျောက်သွားကြရတာဘဲဆိုတာကိုတော့အသေအချာသိထားကြစေချင်တယ်။

ဒါကလည်းသိတ်တော့မထူးဆန်းပါဘူး။အားလုံးဟာလက်မဲကြီးကြောင့်သာနိုင်ငံရေးဖြစ်စဥ်တွေဖြစ်လာခဲ့လေတော့အချိန်တခုခုရောက်ရင်တခန်းရပ်သွားတာပါဘဲ။

ဆိုးတာက...ဇါတ်ကိုတော့မသိမ်းဘူးဗျ။လက်မဲ​ြကီးကဇါတ်ပေါင်းခန်းတော့မကြိုက်ဘူး။တခန်းရပ်လေးဘဲထားမှာ။ဒါအသေအချာဘဲ။

atz040722